Ryba słodkowodna – strzebla potokowa

Charakterystyczne cechy tej ryby to: ciało wrzecionowate; płetwy zaokrąglone, łuski bardzo małe, samiec kolorowy z czerwonym brzuchem; w okresie godowym występuje wysypka; ciało samicy jest krępe; zęby gardłowe.

Strzebla potokowa występuje w całej Europie, z wyjątkiem północnej Szkocji, większej części Irlandii, północnej Skandynawii, południowej Hiszpanii i Portugalii, środkowych i południowych Włoch oraz Peloponezu. Należy wiedzieć, że strzebla potokowa należy do rodziny karpiowatych i okres tarła przypada na czas od maja do lipca. Jest jedną z najpiękniejszych ryb naszej szerokości geograficznej. Żyje przede wszystkim w potokach górskich, mniejszych rzekach i w jeziorach z chłodną, natlenioną wodą. Jest to typowa ryba stadna.

Na skórze posiada rozmieszczone komórki śluzowe o kształcie pałki, które wydzielają charakterystyczne pachnący śluz. W ten oto łatwy sposób strzeble utrzymują między sobą stały kontakt. Dzięki temu ryby mogą pozostawać razem, także nocą oraz w mętnej wodzie. Kiedy zbliża się ryba drapieżna, wtedy stado błyskawicznie rozpierzcha się na wszystkie strony, a niektóre ryby szukają schronienia na płyciznach między kamieniami. W maju i czerwcu stada strzebli potokowej zbierają się na płyciznach w miejscach o silnym prądzie wody. W tym okresie samce są charakterystycznie kolorowo ubarwione, a na ich płetwach piersiowych i głowie pojawia się wcześniej wspomniana w cechach charakterystycznych wysypka godowa.

Inne znakomite fakty ze krainy dzikich zwierząt opisuje strona https://www.naukowe.pl.

Należy wiedzieć, że straty powodowane wśród strzebli przez inne gatunki ryb, a przede wszystkim przez pstrągi wyrównuje duża liczba jaj składanych przez samice (od 200-4500 jaj). Gatunek ten dla pstrągów stanowi bowiem istotny składnik pokarmu. Strzebla potokowa jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenie wody, stąd obecnie pogłowie jej jest coraz mniej liczne. Nie ma ona jednak większego znaczenia gospodarczego.